در این مقاله قصد داریم تا ضمن معرفی اجمالی زبان برنامه نویسی پایتون و سی به مقایسه پایتون و زبان سی بپردازیم.
زبان پایتون (Python):
پایتون ( Python) یک زبان برنامهنویسی شیءگرا، تفسیری، سطح بالا، و همه منظوره است، که خیدو فان روسوم آن را طراحی کردهاست، و اولین بار در سال ۱۹۹۱ منتشر شدهاست. فلسفه اصلی طراحی پایتون «خوانایی بالای کد» است و نویسههای فاصله خالی در آن معنادار هستند و مکرر استفاده میشوند. ساختار زبانی و دیدگاه شیءگرا در پایتون به گونهای طراحی شدهاست که به برنامهنویس امکان نوشتن کد منطقی و واضح (بدون ابهام) را برای پروژههای کوچک و بزرگ میدهد.
کلمات کلیدی و اصلی این زبان به صورت حداقلی تهیه شدهاند و در مقابل کتابخانههایی که در اختیار کاربر است بسیار وسیع هستند.
برخلاف برخی زبانهای برنامهنویسی رایج دیگر که بلاکهای کد در آکولاد تعریف میشوند (بهویژه زبانهایی که از نحو زبان سی پیروی میکنند) در زبان پایتون از نویسه فاصله و جلو بردن متن برنامه برای مشخص کردن بلاکهای کد استفاده میشود. به این معنی که تعدادی یکسان از نویسه فاصله در ابتدای سطرهای هر بلاک قرار میگیرند و این تعداد در بلاکهای کد درونیتر افزایش مییابد. بدین ترتیب بلاکهای کد به صورت خودکار ظاهری مرتب دارند.
زبان سی (c):
سی (به انگلیسی: C) یک زبان برنامهنویسی از نوع همهمنظوره، کامپایلشونده، سطح میانی، ساختیافته، دستوری و روندگرا میباشد که در سال ۱۹۷۲ توسط دنیس ریچی در آزمایشگاههای بل ساخته شد. در سال ۱۹۶۷ مارتین ریچاردز زبان BCPL را برای نوشتن نرمافزارهای سیستمعامل و کامپایلر در دانشگاه کمبریج ابداع کرد. سپس در سال ۱۹۷۰ کن تامسون زبان B را بر مبنای ویژگیهای زبان BCPL نوشت و از آن برای ایجاد اولین نسخههای سیستمعامل یونیکس در آزمایشگاههای بل استفاده کرد.
زبان C در سال ۱۹۷۲ توسط دنیس ریچی از روی زبان B و BCPL در آزمایشگاه بل ساخته شد و ویژگیهای جدیدی همچون نظارت بر نوع دادهها نیز به آن اضافه شد. ریچی از این زبان برای ایجاد سیستمعامل یونیکس استفاده کرد اما بعدها اکثر سیستمعاملهای دیگر نیز با همین زبان نوشته شدند. این زبان با سرعت بسیاری گسترش یافت و چاپ کتاب “The C Programming Language” در سال ۱۹۷۸ توسط برایان کرنیگان و ریچی باعث رشد روزافزون این زبان در جهان شد.
استفادهٔ گسترده این زبان در انواع رایانهها و سختافزارهای مختلف باعث شد که نسخههای مختلفی از این زبان بهوجود آید که با یکدیگر ناسازگار بودند. در سال ۱۹۸۳ مؤسسه استانداردهای ملی آمریکا (ANSI) کمیتهای موسوم به X3J11 را را مأمور کرد تا یک تعریف فاقد ابهام و مستقل از ماشین را از این زبان تدوین نماید. در سال ۱۹۸۹ این استاندارد تحت عنوان ANSI C به تصویب رسید و سپس در سال ۱۹۹۰، سازمان بینالمللی استانداردسازی (ISO) نیز این استاندارد را پذیرفت و مستندات مشترک آنها تحت عنوان ANSI/ISO C منتشر گردید. به مقایسه پایتون و زبان سی می پردازیم.
تفاوت های زبان c و python را در زیر مشاهده می کنید.
